برای درک بهتر اهمیت ضد آفتاب بد نیست با ساختار این کرم‌ها آشنا شوید.

این کرم ترکیبی پیچیده از ترکیبات طراحی شده برای محافظت از پوست ما در برابر اشعه مضر فرابنفش (UV) است. این فرمولاسیون‌های محافظ در دو دسته اصلی قرار می‌گیرند: ضد آفتاب های فیزیکی (معدنی) و شیمیایی.

ضد آفتاب های فیزیکی، حاوی موادی مانند اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم، مانند سپرهای میکروسکوپی عمل می‌کنند، روی پوست شما قرار می‌گیرند و اشعه ماوراء بنفش را منحرف می‌کنند.

آنها را به عنوان آینه‌های کوچکی در نظر بگیرید که تشعشعات مضر را از پوست شما دور می‌کنند. اینها مخصوصاً روی پوست‌های حساس ملایم هستند و بلافاصله پس از استفاده شروع به کار می‌کنند.

از سوی دیگر، ضد آفتاب های شیمیایی از ترکیباتی مانند آووبنزون و اکتیسالات استفاده می‌کنند که اشعه ماوراء بنفش را جذب کرده و آن را به گرمایی تبدیل می‌کند که از پوست دفع می‌شود.

این فرمول‌ها معمولاً روی پوست سبک‌تر شده و اغلب برای استفاده روزانه ترجیح داده می‌شوند، اگرچه اکثر آنها حدود 20 دقیقه زمان نیاز دارند تا پس از استفاده کاملاً مؤثر شوند.